Το δέντρο με το δηλητήριο


Θύμωσα με το φίλο μου: είπα την οργή μου, η οργή μου έσβησε. 
Θύμωσα με τον εχθρό μου: δεν το είπα, κι η οργή μου θέριεψε.
Μέρα και νύχτα με το φόβο μου την πότιζα, και με τα δάκρυα μου. 
Με χαμόγελα την έκρυψα και με γλυκές, απατηλές γητειές.
Μέρα και νύχτα εκείνη θέριευε, μέχρι που έβγαλε λαμπρό καρπό, ένα μήλο κι ο εχθρός μου το 'δε να λάμπει κι ήξερε ότι ήταν δικό μου.
Κλεφτά μπήκε στον κήπο μου όταν η νύχτα έριξε τα πέπλα της και την αυγή τον είδα με χαρά μου πως ξαπλωμένος ήτανε εκεί, κάτω απ' το δέντρο.

Ουίλιαμ Μπλέικ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου